Sakay na naman pala ako sa sasakyang hindi naman kakarag-karag ngunit sira naman ang kambyo. Minsan naiisip ko na bigla na lang s'yang sisigaw ng "TAWAGIN NA N'YO ANG KILALA NYONG SANTO, DAHIL WALA NG PRENO ANG SASAKYAN NATIN!" Minsan natatawa na lang ako sa halip na matakot.
Masayang magbyahe at isa yun sa mga pangarap ko. Ang magbyahe sa buong Pilipinas masaya yun kahit 'wag na sa buong mundo. Pero dito pa lang sa Lipa busog ka na sa mga scenic spots. Ang mga pulubing pakalat-kalat, mga establisyementong sarado at gusaling hanggang ngayon ay hindi pa tapos. Ano nga bang pakialam ko sa Lipa, ni bahay ko nga eh hindi ko inaayos yung mas malaki pa kaya. Isa pa hindi ako kandidato na nagkakalat ng tarpulin sa labas.
Ngunit ang hindi ko maiwasang tingnan sa tuwing nagbabyahe ako papuntang Disyerto ay ang gusaling may asul at dilaw na tinta sa pader. Nagbabakasakali lang naman ako na baka muli ko syang makita, kahit hindi na makausap. Makita ko lang, ayos na. Kahit iba na ang unipormado n'ya at laman ng isip n'ya.